استارین وب

پروستات چیست؟

پروستات یک غده کوچک در مردان است که به ایجاد منی کمک می کند. درست زیر مثانه در مقابل راست روده واقع شده است، در اطراف لوله ای است که ادرار و منی را از بدن بیرون می ریزد.

با بزرگ شدنتان، بزرگ تر می شود. اگر پروستات شما خیلی بزرگ شود می تواند باعث مشکلات سلامتی شود.

شایع‌ترین مشکلات پروستات

بزرگ شدن (هیپرپلازی) خوش خیم پروستات

منظور از هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات بزرگتر از حد طبیعی شدن غده پروستات است. احتمال بزرگ شدن پروستات با بالا رفتن سن نسبت مستقیم دارد:

• 31 تا  40 سالگی: یک نفر از هر دوازده نفر
• 51 تا 60 سالگی: یک نفر از هر دو نفر
• بالای 80 سالگی: بیش از 8 نفر از هر 10 نفر

البته فقط نیمی از آقایان دچار علائم بزرگی پروستات به درمان نیاز پیدا می‌کنند. بزرگی پروستات به سرطان منجر نمی‌شود، اگرچه هر دو بیماری در میان سالمندان شایع است.

علائم ادراری بزرگ شدن پروستات

 تند تند ادرار کردن یا تکرر ادرار

 شروع ادرار کردن با ناراحتی

 کاهش فشار ادرار

 عدم توانایی در ادرار

 عدم کنترل ادرار

 شب بیدار شدن برای ادرار

افراد مبتلا به سرطان پروستات پیشرفته مبتلا به همین علائم ادراری هستند، بنابراین پزشک باید دقت کافی داشته باشد که این دو بیماری را از هم تشخیص بدهد.

علت بزرگ شدن پروستات

علت بزرگ شدن پروستات تاکنون مشخص نشده ولی عوامل زیر در بزرگ شدن آن دخیل هستند:

 سابقه فامیلی

 چاقی

 بیماری دیابت

عدم فعالیت

علائم بزرگ شدن پروستات و سرطان پروستات

 تکرر ادرار

 شب ادراری

 برای تخلیه ادرار به سرعت به توالت رفتن

 بی اختیاری ادرار

 شروع شدن ادرار با تاخیر صورت می گیرد.

 قطع و وصل شدن جریان ادرار

 کم شدن فشار ادرار

 زور زدن برای خروج ادرار

 احساس عدم تخلیه کامل مثانه

 ادرار قطره قطره

 درد مثانه یا درد موقع ادرار کردن

وقتی پروستات بزرگ می شود، راه خروجی ادرار از مثانه که گردن مثانه می­ باشد بسته می­ شود و باعث علائمی نظیر شکم درد یا احساس دائم پری مثانه، تکرر ادرار و بند آمدن ادرار می ­شود. هیپرپلازی خوش­خیم پروستات یک بیماری پیشرونده می ­باشد و اگر درمان نشود ادرار از مثانه کامل خارج نمی­ شود و ادرار باقیمانده باعث عفونت ادراری می ­شود.

چرا پروستات بزرگ می ­شود؟

بیماری پروستات، بیماری مردان بعد از 40 سالگی است. دو عدد ماده در پروستات وجود دارد که با بالا رفتن سن مقدار آن­ها نیز افزایش می­ یابد. این دو ماده باعث می شوند که هورمون­ جنسی مردانه را که  تستوسترون می باشد آن را به استروژن و DHT تبدیل کند و در نتیجه باعث بزرگی پروستات شوند.

پروستات از چند قسمت تشکیل شده است، به­ طوری که بزرگی خوش­خیم در یک قسمت از پروستات و سرطان پروستات در قسمت دیگر پروستات بوجود آید.

تشخیص بزرگی پروستات

پزشک با استفاده از موارد زیر می تواند بزرگ شدن پروستات را در بیمار تشخیص دهد:

 علائم ادراری در بیمار

 معاینه مقعدی از بیمار

 آزمایش ادرار

 انجام آزمایش PSA  برای تشخیص سرطان

شدت علائم ادراری الزاماً ارتباطی با بزرگی پروستات ندارد. ممکن است یک پروستات کوچک علائم شدید ایجاد کند، در حالی­که برعکس یک پروستات بسیار بزرگ علائم ادراری شدید نداشته باشد، بنابراین شدت علائم ادراری در بیمار ارتباطی به برزگی پروستات ندارد.

درمان بزرگی پروستات

درمان بزرگی پروستات با توجه به شدت علائم ادراری تفاوت دارد. اگر علائم ادراری خفیف باشند، بیمار با تغییر روش زندگی روزانه، می تواند علائم خود را تا حد زیادی کاهش پیدا دهد.

اگر بیمار مبتلا به علائم ادراری متوسط باشد با استفاده از دارو تا 40 درصد بهبودی حاصل می ­شود. یعنی 40 نفر از 100 نفر و اگر علائم شدید باشد روش درمانی جراحی می­ باشد.

تغییر روش زندگی روزانه شامل کاهش وزن، ورزش و ممانعت از خوردن کافئین می ­باشد. داروهایی که برای درمان متوسط استفاده می ­شوند شامل امنیک و فنتراید می ­باشند.

حدود 210 میلیون نفر در دنیا مبتلا به بزرگی خوش­خیم پروستات هستند. علائم ادراری معمولاً بعد از 40 سالگی ظاهر می­ شوند. بیش از نیمی از افراد بالا 50 سال به این بیماری مبتلا هستند. بعد از 80 سالگی بیش از 90 درصد مردان مبتلا به این بیماری هستند.

چه بیمارهایی با برزگی پروستات اشتباه گرفته می شوند؟

 فلج عصبی مثانه

 بیماری مثانه مثل سرطان مثانه

 بیماری مجرا مثل سنگ مجرا، تنگی مجرا

 عفونت ادراری

 بیماری التهاب و عفونت پروستات

سرطان پروستات

سرطان پروستات در کنار سرطان پوست شایع‌ترین سرطان در میان مردان است. از هر 6 مرد یک نفر در مرحله‌ای از زندکی خود دچار سرطان پروستات می‌شود. البته این آمار قطعی نیست. از آنجایی که سرطان پروستات معمولاً به آهستگی پیشرفت می‌کند، فقط یک نفر از هر سی و پنج بیمار در اثر ابتلا به سرطان پروستات درمی‌گذرد.

احتمال ابتلا به سرطان پروستات نیز مانند ناراحتی بزرگ شدن پروستات با افزایش سن بیشتر می‌شود. از هر سه بیمار مبتلا به سرطان پروستات دو نفر مسن‌تر از 65 سال هستند. علت دقیق سرطان پروستات مشخص نیست، اما عامل‌های خطر مرتبط با آن به شرح زیر است:

• سابقه خانوادگی: ابتلا پدر یا برادر به سرطان پروستات احتمال بروز سرطان را بیش از دو برابر افزایش می‌دهد.
• نژاد: مردان دورگه آفریقایی ، امریکایی بیش از سفیدپوستان مستعد سرطان پروستات هستند و سرطان معمولاً هنگام تشخیص دادن پیشرفته‌تر است.

نشانه های سرطان پروستات

در اولین مراحل هیچ نشانه ای در مردان مشاهده نمی شود. در مراحل بعدی نشانه ها شامل موارد زیر می شوند:

• تکرر ادرار، مخصوصاً هنگام خواب در شب
• مشکل در شروع به ادرار کردن و جلوی ادرار را گرفتن
• جریان ضعیف یا با وقفه ادرار
• درد وسوزش هنگام ادرار یا نعوذ
• مشاهده خون در ادرار یا منی

سرطان پیشرفته موجب درد در ناحیه پایین کمر، باسن و بالای ران ها می شود.

 سرطان پروستات یا سرطان متورم وبزرگ شده؟

با افزایش سن، پروستات هم ممکن است بزرگتر شود و به مثانه و مجرای ادرار فشار وارد کند و نشانه هایی شبیه سرطان پروستات به وجود بیاورد که به آن بزرگی خوش خیم پروستات می گویند. این بیماری سرطان نیست و در صورت ناراحت کننده بودن علائم آن، می توان از درمان های موجود استفاده کرد. مسئله سوم که ممکن است موجب مشکلاتی در دفع ادرار شود التهاب پروستات است. این التهاب یا عفونت ممکن است تب ایجاد کند و در بیشتر موارد با دارو درمان می شود.

عواملی که تحت کنترل شما نیستند

بالا رفتن سن مخصوصاً تا سنین بالای 50 سال ، مهمترین عامل در سرطان پروستات است. بعد از 70 سالگی بیشتر مردان با گونه ای از سرطان پروستات روبرو هستند حتی اگر نشانه بیرونی نداشته باشد. سابقه خانوادگی ریسک ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. داشتن برادر یا پدری که سرطان پروستات داشته ریسک ابتلا به این بیماری را دو برابر می کند. آفریقایی-آمریکایی ها بیشتر از همه به این بیماری مبتلا می شوند.

عواملی که می توانید کنترل کنید

رژیم غذایی نقش مهمی در سرطان پروستات ایجاد می کند، کشورهایی که غذای های آن ها بیشتر گوشت و لبنیات پرچرب است بیشتر با مشکل سرطان پروستات مواجه هستند. دلیل تاثیر این غذاها در ایجاد سرطان مشخص نیست. چربی ها مخصوصاً چربی هایی که همراه گوشت قرمز هستند سطح هورمون مردانه را بالا می برند. این هورمون مانند سوختی برای رشد سلول های سرطانی پروستات عمل می کند. رژیم غذایی که مقادیر کم میوه و سبزیجات در خود دارد هم نقش مهمی دارد.

تصورات اشتباه در مورد سرطان پروستات

رابطه جنسی زیاد، عمل قطع مجرای بیضه و خودارضایی نقشی در ایجاد سرطان پروستات ندارند. اگر پروستات شما بزرگ شود، ریسک ابتلا به سرطان پروستات بالاتر نمی رود. پژوهشگران در حال مطالعه تاثیر الکل، بیماری های مقاربتی و التهاب پروستات بر ایجاد سرطان پروستات هستند.

آیا امکان تشخیص زود هنگام سرطان پروستات وجود دارد؟

تست های غربالگری برای تشخیص زودهنگام سرطان وجود دارند اما تست های منظم در هر سنی توصیه نمی شود. ممکن است این تست ها سرطان هایی را بیابند که رشد بسیار کندی دارند و درمان های پزشکی هیچ سودی نداشته باشند . این درمان ها هم شاید اثرات جانبی خطرناکی داشته باشند. انجمن سرطان آمریکا توصیه می کند با پزشک اورولوژیست خود در مورد تست های غربالگری مشورت کنید. این انجمن توصیه می کند:

• مردانی که تحت ریسک متوسط هستند از 50 سالگی این تست ها را انجام دهند
• مردانی که تحت ریسک بالا هستند از 45 سالگی این تست ها را انجام دهند. این دسته شامل آمریکایی-آفریقایی هایی می شود که پدر، برادر یا پسر آن ها قبل از سن 65 سالگی دچار این بیماری شده باشد
• مردانی که بیشتر از یک نفر از اعضای درجه یک خانواده آن ها در سنین پایین تر دچار این بیماری شده اند از 40 سالگی این تست ها را انجام دهند

 غربالگری DRE وPSA

در معاینه مقعدی پروستات (DRE)، متخصص با انگشت از طریق دیواره روده، پروستات را برای پیدا کردن نقطه های سخت یا غده مانند لمس می کند. بعد از صحبت های ابتدایی، ممکن است اورولوژیست اندازه گیری آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) را تجویز کند. این آنتی ژن پروتئینی است که توسط سلول های پروستات تولید می شود. سطح بالای این پروتئین احتمال مبتلا بودن به سرطان را بالا می برد اما ممکن است با وجود سطح بالای این پروتئین به سرطان مبتلا نباشید. این احتمال هم وجود دارد که با وجود عادی بودن نتایج این آزمایش، مبتلا به سرطان باشید.

 تفسیر نتایج آزمایش PSA

سطح PSA طبیعی زیر 4 نانوگرم در میلی لیتر است و PSA بالای 10 می تواند نشان دهنده ریسک بالای ابتلا به سرطان باشد. اما استثناهایی وجود دارد:

• مردانی هستند که PSA زیر 4 دارند اما مبتلا به سرطان هستند
• در التهاب پروستات و بزرگی خوش خیم پروستات سطح PSA بالا می رود اما نشانه سرطان نیست
• برخی داروهای بزرگی خوش خیم پروستات می توانند سطح PSA را پایین بیاورند، درحالیکه امکان دارد سرطان پروستات وجود داشته باشد؛ که به این مشکل منفی کاذب می گویند

اگر هر دو آزمایش RSA و PSA غیرطبیعی باشند، پزشک می تواند آزمایش های دیگری را توصیه کند.

 بیوپسی سرطان پروستات

اگر آزمایش بدنی و آزمایش خون نشان دهنده وجود مشکل باشند، ممکن است دکتر ارورلوژی بایوپسی را توصیه کند. یک سوزن از طریق مقعد یا پوست بین مقعد و کیسه بیضه وارد بدن می شود. نمونه های کوچک از بافت پروستات برداشته و زیر میکروسکوپ بررسی می شود. بایوپسی بهترین روش برای تشخیص سرطان و سرعت رشد سلول های سرطانی است.

 بیوپسی و معیار گلیکسون

متخصص پاتولوژی سلول ها را بررسی می کند و به نمونه بافت ها نمره ای بین 1 تا 5 می دهد. مجموع دو نمره گلیسون را معیار گلیسون می گویند. این معیارها برای تعیین میزان خطرناک بودن سرطان استفاده می شوند. نمره 2 یعنی خطر توسعه سرطان کمتر و نمره 10 نشان دهنده سرطان بدخیم است. معیار گلیسون به متخصص اورولوژی کمک کند نوع درمان را مشخص کند.

 عکس برداری از سرطان پروستات

در بعضی مردان نیاز هست برای تشخیص انتشار سرطان به سایر بافت ها آزمایش های بیشتری انجام شود. این آزمایش ها شامل فراصوت، سی تی اسکن یا ام آر آی می شوند. در اسکن رادیونوکلاید استخوان مقداری ماده رادیواکتیو به بدن تزریق می شود. از این آزمایش برای تشخیص سرایت سرطان به استخوان استفاده می شود.

در این تصویر ام آر آی، تومور به رنگ سبز و گردی شکل در مرکز تصویر کنار غذه پروستات که صورتی رنگ است مشخص است.

 مراحل سرطان پروستات

مشخص کردن مراحل سرطان پروستات برای تعیین میزان انتشار سرطان به بافت های دیگر و کمک به مشخص کردن بهترین درمان استفاده می شود.

• مرحله 1: سرطان در مرحله ابتدایی است و از پروستات خارج نشده است.
• مرحله 2: سرطان پیشرفته تر است اما هنوز محدود به پروستات است.
• مرحله 3: سرطان به بافت های اطراف و لوله های مایع منی منتشر شده است.
• مرحله 4: سرطان به غدد لنفاوی، ارگان های نزدیک یا بافت هایی مانند مثانه و روده یا ارگان های دورتر مانند شش ها یا استخوان ها سرایت کرده است.

 شانس زنده ماندن در سرطان پروستات

خوشبختانه معمولاً سرطان پروستات رشد آهسته ای دارد. 9 مورد از هر 10 مورد این سرطان در مراحل اولیه شناسایی می شوند. نرخ زنده ماندن به مدت 5 سال در کسانی که سرطان محدود به پروستات و بافت های نزدیک آن دارند 100 درصد است. بیشتر مردان خیلی بیشتر از این زنده می مانند. اما وقتی سرطان به بافت های دورتر سرایت می کند شانس زنده مانند به 28 درصد کاهش می یابد. اما این عددها بر پایه تشخیص های 5 سال گذشته است. دورنمای مردانی که امروز بیماری آنها تشخیص و درمان می شود بسیار بهتر است.

پرتودرمانی

استفاده از پرتو برای کشتن سلول های سرطانی به عنوان اولین درمان یا بعد از عمل سرطان پروستات انجام می شود. این روش درد استخوان ناشی از سرایت سلول های سرطانی را نیز کاهش می دهد. در پرتودرمانی داخلی، ساچمه های کوچک رادیو اکتیو که در اندازه یک دانه برنج هستند به پروستات وارد می شوند. در هر دو روش به عملکرد نعوظ آسیب وارد می شود. خستگی، مشکلات در ادرار کردن و اسهال از عوارض جانبی دیگراین روش هستند.

عمل جراحی

وقتی سرطان محدود به خود پروستات می شود از عمل جراحی برداشتن پروستات استفاده می شود. روش های جدید از برش های کوچکتر استفاده می کنند تا از آسیب به اعصاب اطراف جلوگیری شود. اگر غدد لنفاوی هم سرطانی شده باشند، این عمل انتخاب مناسبی برای درمان سرطان نیست. عمل جراحی ممکن است در ادرار کردن و عملکرد جنسی اختلال ایجاد کند اما هر دو مشکل با مرورزمان برطرف می شوند.

 هورمون درمانی

هورمون درمانی ممکن است غده های سرطانی را کوچکتر کرده و جلوی رشد سرطان را بگیرد اما تا زمانی که به تنهایی استفاده می شود نمی تواند سرطان را به کلی حذف کند. داروها یا هورمون ها جلوی تولید تستسترون و سایر هورمون های مردانه مانند آندروژن را می گیرند. گرگرفتگی، رشد بافت پستان، افزایش وزن و ناتوانی جنسی از عوارض این شیوه درمانی است.

 شیمی درمانی

شیمی درمانی همه سلول های سرطانی در سرتاسر بدن را می کشد و وقتی استفاده می شود که سرطان به بافت های دیگر هم سرایت کرده و سرطان به هورمون درمانی پاسخ نمی دهد. اغلب درمان داخل وریدی استفاده می شود و فرایند درمان در دوره های 3 تا 6 ماه انجام می گیرد. از آنجاییکه شیمی درمانی ، بقیه سلول های با رشد بالا را نیز می کشد، ممکن است دچار ریزش مو و زخم های دهانی شوید. تهوع، خستگی و استفراغ از عوارض دیگر این روش هستند.

کرایوتراپی

در کرایوتراپی سلولهای سرطانی بصورت موضعی و با سرمای زیاد نابود می شوند. از کرایوتراپی کمتر در درمان سرطان پروستات استفاده می شود ، چون هنوز کارآمدی اش در طولانی مدت اثبات نشده است.

این روش از روش جراحی کمتر تهاجمی است و دوره بهبودی کوتاه تر دارد.

از آنجایی که این روش به عصب ها آسیب می زند، ۸۰% مردان بعد از کرایوتراپی دچار کاهش میل جنسی می شوند. همچنین می تواند بطور موقت موجب سوزش و حساسیت مثانه و روده شود.

واکسن سرطان پروستات

این واکسن برای درمان و نه پیشگیری از سرطان پروستات طراحی شده است. این واکسن سلول های دستگاه ایمنی بدن را تحریک می کند که به سلول های سرطانی حمله کنند. سلول های ایمنی از بدن خارج می شوند، برای جنگیدن با سرطان فعال می شوند و دوباره به بدن بازگردانده می شوند. در هر ماه سه دوره این کار انجام می شود. این روش برای سرطان پروستات پیشرفته که به هورمون درمانی پاسخ نمی دهد استفاده می شود. تب و خستگی و حالت تهوع از عوارض این روش هستند.

امیدواری برای درمان سرطان های پیشرفته

متخصص ارورولوژی به نظارت بر سطح PSA ادامه می دهد و بعد از درمان پروستات آزمایش های دیگری نیز استفاده می کند. اگر سرطان دوباره رخ داد یا به سایر بافت های بدن سرایت کرد، درمان های دیگری تجویز می شوند. سبک زندگی هم تاثیر زیادی دارد. یک مطالعه نشان داده افرادی که به صورت منظم ورزش می کنند شانس زنده ماندن بیشتری دارند.

غلبه بر مشکلات جنسی بعد از درمان

اختلالات جنسی مانند فقدان نعوذ بعد از درمان سرطان پروستات شایع هستند. این مشکلات معمولاً بعد از دو سال از زمان عمل برطرف می شوند. بهبود این مشکلات در افراد جوان تر سریع تر از افراد بالای 70 سال است. این مشکلات را با استفاده از داروهای مخصوص فقدان نعوظ می توان برطرف کرد. درمان های دیگر مانند تزریق درمانی هم ممکن است مفید باشند.

تغذیه و سلامت

یک رژیم غذایی مناسب برای پیشگیری و درمان و کاهش عوارض درمان سرطان پروستات بسیار مفید است. این رژیم می تواند شامل موارد زیر باشد:

• بیشتر از 5 وعده میوه و سبزیجات در روز
• استفاده ازغلات کامل به جای آرد سفید یا برنج سفید
• کاهش مصرف گوشت پرچربی(گوشت قرمز)
• کاهش مصرف گوشت های فرآوری شده مانند سوسیس و کالباس
• کاهش مصرف الکل

غذاهایی که مقادیر زباد فولات دارند برای مقابله با سرطان پروستات مفید هستند از جمله می توان از اسفناج، آب پرتقال و عدس نام برد. مطالعات نشان داده آنتی اکسیدان موجود در گوجه (لیکوپن) تاثیرات مثبتی برای پروستات دارد.

 مراقب مکمل ها باشید

مراقب مکلمل هایی که به عنوان پیشگیری کننده از سرطان پروستات در بازار به فروش می رسند باشید. بعضی مواد گیاهی سطح PSA را پایین می آورند. یک مطالعه ده ساله نشان داد مصرف مکمل اسید فولیک، ریسک ابتلا به سرطان پروستات را بالا می برد. یک مطالعه پنج ساله نشان داد مصرف مکمل سلنیوم و ویتامین ای ریسک ابتلا به سرطان پروستات را کاهش نمی دهد. اگر از مکمل های ویتامین مصرف می کنید حتما به متخصص جراح کلیه و مجاری ادراری(اورولوژی) خود بگویید.

پروستاتیت

پروستاتیت (التهاب یا عفونت پروستات) برخلاف اکثر ناراحتی‌های پروستات بیشتر در میان آقایان جوان و میانسال مشاهده می‌شود. فقط 5 تا 10 درصد مردان در طول زندگی خود دچار پروستاتیت (التهاب و ورم پروستات) می‌شوند.

علائم

پروستات با بالا رفتن سن به طور طبیعی و معمولاً بدون ایجاد مشکل بزرگتر می‌شود. پروستات بزرگ شده در بعضی موارد به میزراه (مجرای خروج ادرار) فشار می‌آورد و باعث دشوار شدن ادرار کردن و بزرگ شدن خوش‌خیم پروستات می‌شود که با علائم زیر همراه است:

• تکرر ادرار به ویژه در شب
• دشواری در خروج جریان ادرار و احتباس ادرار
• احساس ناتوانی در دفع ادرار

پروستاتیت به التهاب پروستات گفته می‌شود که غالباً عامل باکتریایی دارد و نوعی عفونت مجرای ادراری در مردان است. عفونت پروستات به ندرت جدی است، بااین حال در صورت مواجهه با علائم پروستاتیت باید به پزشک مراجعه نمود. علائم احتمالی این مشکل عبارت است از:

• درد هنگام ادرار کردن یا نعوظ
• تب و لرز
• درد لگن
• تکرر ادرار
• تغییر رنگ و  کدر شدن ادرار

سرطان پروستات غالباً علامتی ندارد و پس از غربالگری انجام آزمایشی به نام آنتی‌ژن اختصاصی پروستات (PSA) تشخیص داده می‌شود. سرطان پروستات گاهی مانند بزرگی پروستات با انسداد جریان ادرار و تنگی مجرای ادرار همراه است. این علامت معمولاً نشان دهنده سرطان پروستات پیشرفته‌تر است.

انواع پروستاتیت

در اینجا 4 نوع پروستاتیت آورده شده:

1- پروستاتیت باکتریایی حاد

این نوع کمترین شیوع را دارد. اگر درمان نشود، تهدید کننده ی حیات است. و ساده ترین نوع پروستاتیت برای تشخیص است.

2- پروستاتیت باکتریایی مزمن

علائم شدیدی ایجاد نمی کند و در طی چندین سال پیشرفت می کند. بیشتر در مردان جوان و میانسال اتفاق می افتد و باعث عفونت های مکرر دستگاه ادراری می شود.

3-پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگنی

این بیماری موجب درد و ناراحتی در ناحیه کشاله ران و لگن می شود و در هر سنی می تواند اتفاق بیافتد.

4-پروستاتیت التهابی بدون علامت

پروستات ملتهب است، اما علائم وجود ندارد. معمولا هنگامی که پزشک به دنبال تشخیص بیماری دیگری است، آن را کشف می کند.

علل ایجاد عفونت پروستات

علت عفونت پروستات همیشه مشخص نیست. علت دقیق پروستاتیت مزمن ناشناخته است. محققان معتقدند:1-یک میکروارگانیسم می تواند پروستاتیت مزمن ایجاد کند.2-سیستم ایمنی بدن شما به یک UTI ( عفونت سیستم ادراری) قبلی پاسخ می دهد.3-سیستم ایمنی بدن شما به آسیب عصبی در منطقه، واکنش نشان می دهد.عفونت های باکتریایی علت پروستاتیت باکتری های حاد و مزمن هستند. گاهی اوقات، باکتری ها می توانند از طریق مجرای ادرار به پروستات وارد شوند.اگر از یک کاتتر یا یک ابزار پزشکی که با مجرای ادراری سر و کار دارد استفاده می کنید، در معرض خطر ابتلا به عفونت پروستات هستید. سایر عوامل خطر عبارتند از:1- انسداد در مثانه2- عفونت
3- بیماری های منتقله از راه جنسی (STDs)
4- پروستات بزرگ یا آسیب دیده، که می تواند ابتلا به عفونت را افزایش دهد.

علائم عفونت پروستات

علائم عفونت پروستات که همان علائم پروستات هم گفته میشود تا حد زیادی به نوع آن وابسته است:

# پروستاتیت باکتریایی حاد

علائم پروستاتیت حاد باکتریایی جدی هستند و ناگهانی اتفاق می افتند. در صورت تجربه، فورا به پزشک مراجعه کنید:1- سوزش یا درد در هنگام ادرار کردن2- تهوع و استفراغ
3- کوفتگی
4- ناتوانی در خالی کردن مثانه
5- تب و لرز
6- درد شکم یا کمر درداگر هر کدام از علائم زیر بیش از چند روز طول بکشد باید پزشک خود را مطلع کنید:1- تجربه اشکال در ادرار کردن، چه در شروع، چه داشتن جریان ضعیف ادرار2- فکر می کنید UTI دارید
3- تکرر ادرار
4- تجربه شب ادراری، و یا نیاز به تخلیه ی ادرار دو یا سه بار در طول شبشما همچنین ممکن است تجربه ی بوی ناخوشایند یا خون در ادرار یا مایع منی خود، یا احساس درد شدید در قسمت تحتانی شکم و یا درد حین ادرار کردن داشته باشید. اینها ممکن است علائم عفونت پروستاتیت باکتریایی حاد باشند.

# پروستاتیت باکتریایی مزمن

علائم عفونت مزمن که ممکن است به وجود آید و ادامه یابد، به اندازه یک عفونت حاد نیست. این علائم به تدریج زیاد می شوند یا متوسط باقی می مانند. علائم می تواند بیش از سه ماه طول بکشد و شامل موارد زیر است:1-سوزش ادرار
2-تکرر ادرار یا نیاز فوری به تخلیه
3-درد در اطراف کشاله ران، قسمت تحتانی شکم یا کمر
4-درد مثانه
5-درد بیضه یا آلت تناسلی
6-مشکل در شروع ادرار کردن یا داشتن جریان ضعیف ادرار
7-انزال دردناک
UTI-8

# پروستاتیت مزمن

علائم پروستاتیت مزمن شبیه علائم حاد است. شما ممکن است سه ماه یا بیشتر احساس ناراحتی یا درد را تجربه کنید:1-بین اسکروتوم (کیسه ی بیضه) و سوراخ مقعد2-قسمت مرکزی زیر شکم
3-در اطراف آلت تناسلی، اسکروتوم، یا کمر
4-در حین یا بعد از انزال
اگر درد لگن، ادرار یا انزال دردناک دارید، به پزشک مراجعه کنید.

پزشک چگونه عفونت پروستات را تشخیص می دهد؟

تشخیص عفونت پروستات بر اساس شرح حال، معاینه ی فیزیکی و آزمایشات است. پزشک شما همچنین می تواند شرایط جدی دیگر مانند سرطان پروستات را در طول آزمایشات مورد بررسی قرار دهد. در طول معاینه فیزیکی، دکتر یک معاینه دیجیتال رکتال را برای آزمایش پروستات انجام خواهد داد که به دنبال موارد زیر خواهد بود:1-ترشح
2-گره های لنفاوی بزرگ یا دردناک
3-اسکروتوم متورم یا دردناکپزشک همچنین ممکن است در مورد علائم شما، UTI های اخیر و داروها یا مکمل هایی که مصرف می کنید بپرسد. سایر آزمایش های پزشکی که می توانند به تشخیص و برنامه درمان شما کمک کنند عبارتند از:1-تجزیه ی ادرار یا مایع منی برای بررسی عفونت

2-بیوپسی پروستات یا آزمایش خون برای آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA)3-تستهای دینامیکی ادرار، برای دیدن نحوه ی ذخیره ی ادرار در مثانه و پیشابراه4-سيستوسکوپي، بررسی داخل مثانه و پیشابراه از لحاظ انسدادپزشک شما همچنین می تواند یک سونوگرافی را برای بررسی دقیق تر به منظور انتخاب دوره ی درمانی مناسب انجام دهد.

چگونه عفونت پروستات را درمان کنیم؟

در طول درمان، پزشک ممکن است توصیه کند که مصرف مایعات را برای کمک به حذف باکتری ها افزایش دهید. احتمالا اجتناب از الکل، کافئین و غذاهای اسیدی و تند مفید باشد.برای پروستاتیت باکتریایی، آنتی بیوتیک ها یا ضد میکروب ها را به مدت 6 تا 8 هفته مصرف کنید. اگر عفونت شدید حاد دارید، ممکن است به بستری شدن نیاز داشته باشید. در طول این مدت، مایعات و آنتی بیوتیک ها را به صورت داخل وریدی دریافت خواهید کرد.یک عفونت باکتری مزمن به مصرف حداقل شش ماه آنتی بیوتیک نیاز دارد. این کار برای جلوگیری از عفونت های مکرر است. پزشک شما همچنین ممکن است داروهای مسدودکننده ی α را تجویز کند تا عضلات مثانه را شل کند و علائم را کاهش دهد.اگر در مثانه انسداد یا مشکلات آناتومیکی دیگری باشد، ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید جراحی می تواند با از بین بردن بافت اسکار، باعث بهبود جریان و ذخیره ی ادرار شود.

درمان پروستاتیت مزمن

درمان پروستاتیت مزمن بستگی به علائم شما دارد. پزشک شما در ابتدا آنتی بیوتیک ها را برای جلوگیری از عفونت باکتریایی تجویز می کند. داروهای دیگر برای کمک به کاهش ناراحتی و درد عبارتند از:1- سیلیدوسین (راپافلو)2- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDS) مانند ایبوپروفن و آسپرین
3- گلیکوزآمینوگلیکان (کندریتین سولفات)
4- شل کننده های عضلانی مانند سیکلوبنزاپرین و کلونازپام
5- آرامبخش ها

درمان های متناوب

موارد زیر ممکن است برای برخی افراد مفید باشد:1-حمام گرم یا ماساژ پروستات2-درمان حرارتی با بطری آب داغ یا پد گرمایی3-انجام تمرین کگل (نوعی ورزش برای تقویت عضلات کف پرینه) ، برای کمک به بهبود عملکرد مثانه4-آزاد سازی میوفاسیال (نوعی ماساژ)، برای کمک به استراحت بافت نرم در کمر5-تمرینات آرامش بخش6-طب سوزنی7-بیوفیدبک (نوعی تکنیک درمانی به کمک امواج الکتریکی خود فرد است.)همیشه قبل از استفاده از درمان مکمل یا جایگزین با پزشک خود مشورت کنید. درمان هایی مانند مکمل ها و گیاهان ممکن است با داروهایی که قبلا مصرف کرده اید تداخل داشته باشند.

پروستاتیت عود کننده

مهم است تمام داروهایی را که پزشک برای از بین بردن باکتری ها تجویز کرده را مصرف کنید. اما پروستاتیت باکتریایی ممکن است حتی با آنتی بیوتیک ها دوباره تکرار شود. این ممکن است به این دلیل باشد که آنتی بیوتیک ها موثر نیستند یا همه باکتری ها را نابود نمی کنند.ممکن است مجبور باشید داروها را برای یک دوره طولانی مصرف کنید یا از داروهای دیگر استفاده کنید. اگر پروستاتیت عود کننده دارید، به یک متخصص اورولوژی مراجعه کنید که می توانند تست اختصاصی برای تعیین باکتری های خاصی که باعث عفونت می شوند را درخواست دهند. برای جمع آوری این اطلاعات، پزشک، پروستات شما را از مایع خالی خواهد کرد. بعد از شناسایی باکتری، پزشک ممکن است داروهای مختلفی تجویز کند.

عوارض پروستاتیت حاد

در مورد یک عفونت، پروستاتیت باکتریایی با درمان مناسب برطرف می شود. پروستاتیت مزمن ممکن است به درمان های مختلفی نیاز داشته باشد.
عوارض پروستاتیت حاد شامل:1- باکتری در جریان خون
2- شکل گیری آبسه
3- ناتوانی در ادرار کردن
4- سپسیس
5- در موارد شدید مرگ
عوارض پروستاتیت مزمن ممکن است شامل موارد زیر باشد:
1- اشکال در ادرار کردن
2- اختلال عملکرد جنسی
3- درد مزمن لگن
4- درد مزمن حین ادرار کردنممکن است سطح PSA با یک عفونت پروستات افزایش یابد و در عرض یک تا سه ماه به محدوده طبیعی برسد. پیگیری بعد از اتمام درمان را انجام دهید. اگر سطح PSA کاهش نیافت، پزشک شما ممکن است برای دوره طولانی تری آنتی بیوتیک ها را تمدید کند یا بیوپسی پروستات را برای جستجوی سرطان پروستات توصیه کند.

آیا عفونت پروستات خطرناک است؟

عفونت پروستات ، حتی آنهایی که مزمن هستند، هیچ ارتباطی با سرطان پروستات ندارند. آنها خطر ابتلا به سرطان پروستات را نیز افزایش نمی دهند. عفونت پروستات مسری نیست و یا توسط شریک زندگی شما ایجاد نمی شود. تا زمانی که احساس ناراحتی نکنید، می توانید به روابط جنسیتان ادامه دهید.اگر علائم عفونت پروستات را دارید با پزشک خود صحبت کنید. این علائم ممکن است ناراحتی هنگام ادرار یا درد در ناحیه کشاله ران یا کمر باشد. تشخیص و درمان زود هنگام بسیار مفید است. در برخی موارد، مانند پروستاتیت حاد باکتریایی، درمان اولیه برای روند بهتر بهبودی مهم است.

درمان بیماری‌های پروستات

 درمان به نوع مشکل پروستات بستگی دارد. درمان بزرگی خوش‌خیم پروستات صرفاً در صورتی ضرورت می‌یابد که علائم دستگاه ادراری آزاردهنده شود. بزرگی پروستات غالباً به درمان دارویی واکنش نشان می‌دهد. داروهای تجویزی به یکی از دو روش زیر اثر می‌گذارد:

• کاهش فشار اطراف پیشابره
• کوچک کردن پروستات

اگر دارو علائم را تسکین ندهد، عمل پروستات ضرورت می‌یابد. در چند پژوهش سودمندی استفاده از بعضی گیاهان دارویی مانند ساوپالمتو (نخل بادبزنی اره‌ای)، بتا، سیتوسترول و پیجیوک افریکانوم در درمان بزرگی پروستات بیان شده است، اما نتایج این پژوهش‌ها ناقص و متناقض است.

سرطان پروستات درمان پیچیده‌ای دارد. پزشکان سن و وضعیت سلامتی عمومی بیمار و شدت گستردگی و تهاجم سرطان را هنگام تهیه‌ی طرح درمان در نظر می‌گیرند. هر مورد سرطان و به تبع آن درمان‌اش منحصر به فرد است. بعضی روش‌های درمان سرطان عبارت است از:

• تحت نظر داشتن علائم
• جراحی
• پرتودرمانی (پرتو خارجی یا دانه‌های قابل کاشت در بدن)
• شیمی درمانی
• ترکیبی از روش‌های فوق

پروستاتیت معمولاً عفونتی باکتریایی است و عموماً با یک دوره مصرف حداقل چهار هفته‌ای آنتی‌بیوتیک درمان می‌شود.